100 woorden per dag: Tot ziens, corona

 

Ze zeggen dat het nu klaar is, corona. We gaan het zien. De eerste tekenen zijn er al. Er wordt niet meer over ‘de Helden van de Zorg’ gesproken. Die kunnen een loonsverhoging dus ook wel op hun buik schrijven. Jammer jongens en meisjes, we hebben een keer voor jullie geklapt. Dat was een fantastisch, echt een fantastisch gebaar, toch? Maar nu gaan we weer over naar de orde van de dag.

En de orde van de dag, de waan van de dag, is de Oekraïense kindertehuizen, vluchtelingen, transgenders, non-binairen en zwerfkatten waar nu geld voor moet worden ingezameld. Want we zijn erg begaan met onze Europese buren.

Maar we gaan eerst nog een lang weekend carnaval vieren. Zuid-Nederland staat op zijn kop. Helemaal los. Een jaar overgeslagen en een legitieme reden om de Hollanders te weren tijdens de carnaval. Dat moet extra leutig worden.

Fijn weekend

100 woorden per dag: Keuze-stress

Soms loopt een telefoongesprek gewoon niet. Er belt een ouder. Of ze vandaag nog langs kan komen voor een gesprek. Haar zoon moet een vervolgopleiding kiezen op het MBO.

Ik: Vandaag gaat niet meer en morgen heb ik de hele dag les.

Moeder: Ja, maar ik wil zijn keuzeopties graag bespreken.

Ik: Zijn mentor en ik zijn er maandag na de vakantie weer. Hij kan met zijn mentor zijn keuzes en opties bespreken. En ik zoek hem ook wel even op.

Moeder: Maar ik wil zijn opties met u bespreken.

Ik: Euuuh, Nou, wat wilt u weten?

Moeder: Wat kan hij kiezen dan?

Ik: Wat wil hij graag gaan doen volgend jaar, bedoel ik?

Moeder: Ik snap u niet. Waarom wilt u weten wat mijn zoon voor opleiding wil gaan doen? Dat weet ik nog niet. Daarom wil ik met u spreken.

Ik: Ik geef hem morgen een brochure van het ROC mee. Daar staan alle opleidingen in die ze aanbieden. Is dat goed?

Moeder: Oh fijn, dan kan ik in de vakantie iets uitzoeken.

Benieuwd hoe dit verder gaat.

100 woorden per dag: Verslaafden

 

Het valt allemaal mee met de seks delinquenten van Ajax en hun friemel vriendjes van The Voice. Ze zijn seksverslaafd.

Familie, vrienden en werkgevers hadden toch enige signalen moeten kunnen opvangen? Elke thuiswedstrijd van Ajax zaten Marco B., Ali B. en Marc O. in de skybox van Yab-Yum. Met de gordijnen dicht. Wat gebeurde daar allemaal?

Sjaak Swart, die wist het wel. Maar niemand geloofde het toen hij vertelde dat er drie jonge vrouwen in verpleegster uniform de skybox bezocht hadden. Och, arme Sjaak. Hij wordt echt oud. Dat was de thuiszorg, Sjaak. Of tafeltje dekje. Ja, hij is wel eens in de war.

En Marc O. had een cursus portret fotografie gedeclareerd bij zijn werkgever. Waarom dan?

Pas nu ze naar een dure afkickkliniek gaan, valt het kwartje. Je voelt de opluchting bijna door je beeldbuis en laptopscherm. Ze kunnen er niks aan doen. Het is een verslaving. Er zijn gelukkig alleen maar slachtoffers. 

100 woorden per dag: Oorlog en Vrede

Een mooi boek van Leo Tolstoj en speelt zich af rond 1800 in Rusland.

In de Telegraaf staat dat Nederland zich voorbereidt op oorlog-scenario. En als het in de Telegraaf staat is het waar. 

De Russen komen!!!!

Hier heb ik in 1992-1993, 14 maanden voor getraind in de compagniesbar en het HMT. Daarom moesten we daar altijd wodka drinken.

Ik ren naar boven om mijn plunjebaal van de zolder te halen. Er zit een envelop in met mijn mobilisatie functie in geval van oorlog. Ik moet mij melden in een sporthal in Amersfoort. Ik kan niet meer lezen wat ik zelf mee moet nemen. Die pagina is compleet onleesbaar.

Ik zoek op Google Maps naar de betreffende sporthal. Hmmm, daar is nu een woonwijk met winkelcentrum en geen sporthal meer.

Dan maar eerst mijn gevechtstenue passen. Hè, hoe kan dat? Mijn complete uitrusting heb ik te klein mee gekregen.

Dit gaat niet goed komen.

Gelukkig is mevrouw Ollongren minister van defensie. Die weet vast of ik een (mobilisatie)functie elders heb gekregen.

100 woorden per dag: Zeeland vakantieland

 

In Zeeuwse krant staat een stelling.

‘Ik snak naar een Zeeland vol toeristen’

Nieuwsgierig als ik ben stem ik. Ik stem ‘Nee’. Net als 3 van de 4 stemmers. Ik zie het economische belang, maar ik snak er niet naar. Het zijn namelijk niet altijd toonbeelden van fatsoen, die toeristen.

‘Ik snap het wel hoor’, zegt een verre tante van buiten de provincie op een verjaardag. ‘Al die Duitsers naar Zeeland. Da's niet leuk’

Nou die Duitsers zijn vaak niet zo storend. Belgen ook niet, misschien een Antwerpenaar met wat ongepaste branie.

Nee, ik bedoel de toerist uit eigen land. Ongemanierd, zendelingen-gedrag. Dat wij maar heel blij moeten zijn dat ze naar Zeeland willen komen. 

Bejaarden in een caravan die 3 plekken innemen op de parkeerplaats van de supermarkt. 

Hordes zuipende jongeren. En tegenwoordig ook van origine Noord-Afrikaanse jochies met schoudertasjes die in groepen de uitgaanscentra terroriseren. En die zuipen ook nog niet.

Nee, ik snak er niet naar.