100 woorden per dag: Vakantie (3)

 

De eerste week vakantie zit er al weer bijna op.

Even de balans opmaken.

2 keer getennist, 2 keer ‘hard’ gelopen, naar de stort geweest met groot afval, voortuin aan kant, 2 keer uit eten geweest, een boek gelezen en een serie gekeken.

Oh ja, en we hebben een loge. Een konijn wat alleen maar eet, drinkt en nog niet verder dan 30 centimeter van haar kooi af durft. Daar heb ik het ook druk mee gehad.

Vanaf deze week heeft vrouwlief ook vakantie.

Ik heb de eerste briefjes met ‘grote’ klussen al zien hangen op de koelkast.

Fijn weekend

100 woorden per dag : Armoede in de klas

 

Armoede in de klas en rijkdom op kantoor. Het is een veelgehoorde uitspraak in het onderwijs. Er wordt geld uitgegeven aan de verkeerde dingen, zo stellen ervaren leraren die de staat van het onderwijs al jaren zien afglijden. Lesgeven zou centraal moeten staan.

En lesgeven staat natuurlijk al lang niet meer centraal voor bestuurders en overheden in het VO.

In de media komen we vaak de stelling tegen dat de VO-raad een orgaan is dat de VO-scholen vertegenwoordigt. Dat is helemaal niet zo. De VO-raad vertegenwoordigt de schoolbesturen en niet de scholen. En laten de bestuurders nu net zo veel van onderwijs weten als Humberto Tan van voetbal.

Humberto lult ook lekker mee over een spelletje waar hij vroeger altijd het laatste werd gekozen op het schoolplein maar zelf nooit als sport heeft beoefend.

De gemiddelde schoolbestuurder ook zo. Die weet veel van onderwijs, want die heeft zelf ook op school gezeten. Het was iets met een lokaal, leerlingen en iemand voor de klas. 

Iedereen moet kunnen zitten en naar een bord kunnen kijken.

Dan is het goed toch? Hoe moeilijk is het?

100 woorden per dag: Hoe communiceer ik? (2)

 

Ik verhoog ook mijn stemgeluid als ik tegen baby’s praat. Het is bevestigd door een familielid en door een tweede bron. Fuck, wat valt me dat tegen van mezelf.

Ik ontken nog steeds trouwens. Alle baby’s vallen snel in slaap door mijn lage bariton. Ik ga er nog niet direct in mee.

Er zijn nog wel een aantal dingen die ik communicatief storend vind.

Wat mij echt dunne poep geeft, is millenial-vocabulaire. Zo’n bakfiets-eikel met een man-bun die dan zegt : We zijn zwanger van ons eerste kindje.

Ja, meervoudig we en kindje. Jij bent niet zwanger, eikel. Je eigen buik, dat is je al iets te dikke pens omdat je een elektrische bakfiets hebt en geen gewone.

En kindje, verkleinwoordje. Enorm jeukwoord. Ik geef het toe, ze zijn klein bij geboorte. Hoewel mijn vrouw anders deed voorkomen bij een negen-ponder, maar dit terzijde.

Als ik het schrijf, loopt het me al bijna dun in de broek.

Je kan ook zeggen. Mijn vrouw is zwanger en het is ons eerste kind. Vrouw mag dan waarschijnlijk ook niet. Partner dan. Want misschien is het een vrouw die zich eigenlijk man voelt.

Ik vat samen. Gebruik het goede persoonlijke voornaamwoord en vermijd overbodige verkleinwoordjes. Pardon, verkleinwoorden.

100 woorden per dag: Hoe communiceer ik?

 

Hoe communiceer ik?

Mensen praten tegen baby’s vaak met een verhoogd stemgeluid. Ik moet diep in ons collectieve gezinsgeheugen graven of ik dat ook doe. Ik kom er op terug.

Wat me ook opvalt zijn ouders die in de derde persoon enkelvoud tegen hun kroost praten. Zo van : Mama wordt hier een beetje verdrietig van. Of: Zal papa een boterhammetje met hagelslag voor je smeren, Jip? 

Of papa een entiteit is die buiten deze conversatie, om de hoek in de keuken staat te wachten tot hij de order krijgt om een boterham met hagelslag te serveren. En mama ligt boven huilend haar kussen op te vreten.

Jeuk krijg ik daar van. Als je het doet, stop er mee voor de basisschool en doe het niet waar anderen ( niet gezinsleden) bij zijn.

Ongemerkt gebruik ik hier een verkleinwoordje. Een gewoonte die buitenlanders die Nederlands leren moeilijk onder knie krijgen.

Het klinkt ook niet in, bijvoorbeeld, het Engels.

My little girl would like a little wine and I would like a little beer.
Mijn meisje wil een wijntje en ik wil een biertje.

Ik ga er op letten. Moet je ook eens doen.

100 woorden per dag: Vakantie (2)

 

Vandaag de eerste echte vakantiedag. Vorige week was nog afbouwen richting vakantie. Het weekend was gewoon een weekend na een werkweek.

Nu echt vakantie. En ik heb ook de eerste vakantieklussen gedaan. Klimop terugsnoeien en de heg bijwerken. Ik bewaar het altijd voor in een vakantie.

Ik doe dat waarschijnlijk om mezelf het idee te geven dat het niet alleen maar luieren is. Het is namelijk niet mijn grootste hobby, tuinieren.

De schuur opruimen en aansluitend naar de stort rijden. Dat is ook zo’n typisch vakantieklusje.

Ik kan de karweitjes zo bedenken, maar ik er hou altijd mijn mond over.

Het is wel vakantie, hè!