100 woorden per dag: The Voice of Who

 Niet te negeren. De rel in omroepland over de seksueel ontoelaatbaar gedrag van medewerkers van TVOH. Niemand die het echt weet, maar het stinkt.

Maar is het echt zo verbazingwekkend? Al 50 jaar noemen ze het daar De Gooise Matras. Het is dus al jaren een soort Jambers-parenclub waar iedere er lustig op los paart en het niet zo nauw neemt.

Onze knuffel-mocro zit met de zijn hele stal in de rap muziek. Dat is een muziekstijl die niet direct bekend staat om de vrouwvriendelijke teksten. Dat Ali en zijn matties dan af en toe hun kamelenbult tegen hun bitches aan willen schuren, is toch geen verrassing?

Wel iets positiefs om mee af te sluiten. Grote kans op minder pulpprogramma's.

Tot morgen

100 woorden per dag: 'Meneer, ik kan geen Engels.'

Een collega stuurde me een artikel over een leertheorie. De strekking van het artikel was dat het neurologisch en fysiek niet mogelijk is om niet te leren. Het gaat automatisch. We kunnen niet niet-leren.

Nu kunnen leerlingen me bijna niet kwader krijgen dan met de opmerking:
‘Maar ik kan geen Engels, meneer!’
Alleen: ‘Waar heb ik Engels voor nodig?’ , levert nog rodere vlekken in mijn nek op.

Terug naar het niet kunnen niet-leren. Het sterkt me. Het stemt me positief. Iedereen leert. Automatisch. Ook in mijn lessen. Ze leren dus alleen te langzaam. Heel, heel erg langzaam. Zo langzaam dat het lijkt dat ze niet leren.

Het is een gedachte waar ik mij aan kan vasthouden. Ik praat toch tegen lerende individuen. Gelukkig. Ik denk namelijk wel eens dat ik tegen kamerplanten aan het praten ben.

Tot morgen

100 woorden per dag: Kapperstheater

Ik dacht: Leuk, kappers hebben veel aan bijscholing gedaan tijdens de lockdown en ze gaan hun kunsten tonen.

Nee, de culturele sector protesteert. Het is blijkbaar moeilijk te accepteren dat je achteraan in de rij staat, wanneer je gewend bent om in de spotlights te staan. Dan voel je onrecht. De winkels mogen open en de theaters niet.

Het is heel simpel. Hoe groter het maatschappelijk en economisch belang, hoe eerder open. Ziekenhuizen, supermarkten nooit dicht. Eerst scholen, winkels, kappers, sportclubs open. Dan de horeca. En tot slot misschien de theaters. Om de maatschappij te laten draaien kunnen we zonder theaterbezoek. En compenseren kost het minst.

Dus: Cultuurtijgers, jullie zijn nu even niet belangrijk.

Tot morgen

100 woorden per dag: Scholen open (4)

Beste ouders,

Het aantal besmettingen op scholen loopt op. Bij 3 of meer besmettingen per klas sturen we de klas naar huis. Er zitten dus redelijk wat kinderen in quarantaine thuis. Wel zo veilig vinden wij.

Erg vervelend voor ouders, maar 62% van de PO-ouders twijfelt over of is tegen de vaccinatie van hun kroost.

En dat snappen we dan niet, als je het als ouder zo vervelend vindt dat leerlingen in quarantaine moeten. Jullie willen toch dat de scholen open blijven?

Beter versoepelen we de quarantaine regels, is de reactie van de ouders.

Zomaar een gedachte: Misschien voelen de juffen en meesters zich wel onveilig met jullie besmette, vieze snotmachines in hun lokaal. 

Of is dit een rare gedachte?

Met groet en tot morgen

100 woorden per dag: Scholen open (3)

Voor het eerst is er een hele klas waar ik les aan geef naar huis gestuurd. Oh, oh, de achterstanden, hoor ik u denken!!! 

De echte achterstand, echter, is de sociale omgang met elkaar. Apenrots-gedrag door jongens en queen-bee gedrag van meisjes. Ze moeten elke keer opnieuw hun plaats in de klas en in de school bevechten en bevestigen. Dat kost energie, die wij (onwetende docenten) eigenlijk in ons vak geïnvesteerd zouden willen zien. 

In elke willekeurige talkshow zit tegenwoordig een geflopte leerkracht met een vaag adviesbureau of een baantje bij de VO-raad, die ‘vanuit visie’ aangeeft hoe de achterstanden moeten worden aangepakt. Meestal tenenkrommende prietpraat.

Kom zelf eens voor de klas staan? Of zit je daar eigenlijk omdat je geen orde kon houden?

Tot morgen

100 woorden per dag: Verjaardag

Dry January en verjaardag nummer 2. Ging prima. Het was gezellig. Dat scheelt. En een thuiswedstrijd. Scheelt ook.

Ik en verjaardagen.

Je kent het vast wel. Niet drinken op een feestje. Als je terug moet rijden. Een feestje waar je eigenlijk al niet naar toe wilde. Maar je moet mee. 

Dat niet drinken is niet zo erg. Dat je er eigenlijk geen fuck aan vindt wel. Het is een lange zit, als er niemand is waar je meer dan twee woorden mee wil wisselen. Meestal is de gastheer/vrouw oké. Maar alles wat daar omheen hangt, irriteert al voor het aanbellen.

Beter niet drinken dan, geloof me. Dan zeg ik de dingen niet, die ik met 10 bier op wel zeg.

Tot morgen