Ik kwam dit tegen als een kritische noot.
Hij is niet helemaal van mezelf maar ik wil hem wel met jullie delen omdat het zo herkenbaar is.
Een wijsheid van de indianen zegt dat
"wanneer je ontdekt dat je op een dood paard rijdt, de beste strategie
is om af te stappen".
Dat lijkt me erg logisch. Toch gebeurt
dat niet altijd. Afstappen betekent namelijk toegeven dat er iets mis is.
Daarom hanteren scholen, bedrijven en instellingen in plaats van afstappen
andere methodes om het dode paard, weer in beweging te krijgen.
Zoals daar zijn:
- Een sterkere zweep kopen om het dode paard weer
in beweging te krijgen
- Een andere ruiter zoeken! .... vervang het
management
- Een werkgroep in het leven roepen om het paard te
bestuderen onder leiding van een dure consultant
- Studiereizen naar het buitenland om te kijken hoe
ze daar dode paarden berijden
- Verlaag de normen, zodat het dode paard weer lijkt
te bewegen
- Samenwerken met andere dode paarden om meer snelheid te maken
- Investeer in de ruiter (= de manager) en beloon
deze (nog) beter
- Vergelijk het dode paard met standbeelden van paarden om het positief te laten afsteken
- Bevorder de ruiter tot een toezichthoudende
positie zodat ie een andere ruiter kan aannemen
- Een dood paard niet hoeft te worden gevoerd en heeft
dus lagere kosten. Dat is heel fijn.
Dus, bestuurders en managers zijn geneigd
om de schuld buiten henzelf te zoeken. Ze grijpen niet in. Ze blijven aan dat
paard trekken, want dat hebben ze altijd zo gedaan. Ze gaan nieuwe mensen
aantrekken om samen het paard nog meer te controleren. Er komen protocollen
en standaard procedures.
Nu gaat het dode paard weer lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten