Een collega stuurde me een artikel over een leertheorie. De strekking van het artikel was dat het neurologisch en fysiek niet mogelijk is om niet te leren. Het gaat automatisch. We kunnen niet niet-leren.
Nu kunnen
leerlingen me bijna niet kwader krijgen dan met de opmerking:
‘Maar ik kan
geen Engels, meneer!’
Alleen: ‘Waar heb ik Engels voor nodig?’ , levert nog rodere vlekken in
mijn nek op.
Terug naar het
niet kunnen niet-leren. Het sterkt me. Het stemt me positief. Iedereen
leert. Automatisch. Ook in mijn lessen. Ze leren dus alleen te langzaam. Heel,
heel erg langzaam. Zo langzaam dat het lijkt dat ze niet leren.
Het is een
gedachte waar ik mij aan kan vasthouden. Ik praat toch tegen lerende
individuen. Gelukkig. Ik denk namelijk wel eens dat ik tegen kamerplanten aan
het praten ben.
Tot morgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten