Er is weer een boek uitgekomen over Johan Cruijff. Geen idee wie het heeft geschreven. Boeit me ook niet. Biografieën over sporters zijn mijn ding absoluut niet.
Johan Cruijff is
overleden in maart. In deze maand gedenken alle fans en aanbidders dat dan op
hun eigen manier. Er zijn ook veel journalisten en BN-ers die dan gaan verhalen
over hun ‘vriend’. ‘Ja, ze kenden hem goed! Zeker, zeker! Of ze hem dan vaak
spraken? Ja zeker, dat ook!’
Jezus, wat moet
die Johan het druk hebben gehad. Hij kende echt iedereen. Of kende iedereen
hem?
Zijn triomfen als
speler zijn van net voor mijn tijd. Oude beelden laten een gracieuze speler
zien. Hij was echt wel goed.
De trainer, het verward,
orakelende voetbalgenie, vond ik wat minder. Dat ergerde echt heel snel. Niet
naar te luisteren.
Daar had het bij
moeten blijven. Echter, na 2500 biografieën van bevriende schrijvers en journalisten is
er nu ook een musical. Een musical? Ja, echt waar. Het kan dus echt nog veel
erger dan een biografie over een sporter.
Echt; een ‘fucking’
musical. Sommige dingen moeten ze gewoon verbieden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten