Vandaag gaan we met het personeel van de school op stap. We sluiten
gezamenlijk het jaar af.
De laatste jaren ga ik weer mee. Gezellig en goed voor de saamhorigheid.
Ik ben ook een aantal jaren afgehaakt. Toen ging ik niet mee.
We hadden een keer een dag met een rondvaart met diner. Ik was als één van
de laatste aan boord. Ik kon nog net een plekje scoren aan de tafel bij twee
senior leraren en de echtgenotes. Eigen schuld. Te lang bij de havenkroeg op
het terras blijven zitten.
De collega’s in kwestie waren in hun werkkleding. Spijkerbroek, overhemd
met korte mouw in ruitpatroon, witte sokken in sandalen. De dames waren ook in
omroep max kostuum. Een ¾ broek en kekke plastic sandalen, die later bekend
werden als crocs.
Het was een lange, lange avond. Geen enkel gespreksonderwerp kunnen vinden.
Beleefd geknikt, snel gegeten, stug door gedronken. Toen ben ik voor een paar
jaar afgehaakt.
Wel een voordeel: Ik wist na deze marteling alles over pensioenen en
seniorenverlof.
Ik hoop dat de jongere collega’s vandaag niet zo overduidelijk laten merken
dat ze niet op zo’n ouwe lul zitten te wachten als ik dat 15 jaar geleden deed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten